Lekkość
Nie o lekkości bytu napiszę, lecz o lekkości poruszania się. Błotniak stawowy ma niezwykłą lekkość poruszania się w przestrzeni powietrznej. Jest w nim trochę szybowca i trochę myśliwca. Obserwacja błotniaków nad trzcinowiskami i łąkami może pochłonąć bez reszty. Nie ma w nim szybkości jastrzębia, nie ma bombowca myszołowa. Jest raczej lot motyla i cisza sowiej podróży. Ma jeszcze coś takiego jak lekkość powrotów do miejsc, w których był przed chwilą. Do tego zawisa nad punktem jak jakiś zawisak nad kwiatem. „Błotniak” – nazwa od miejsca gnieżdżenia nie oddaje jego subtelności. Mógłby się nazywać latawcem. Czesi mówią na niego „Moták pochop” czasem „pochop rákosní”. Nie do końca wiem co to znaczy ale mota w powietrzu cudownie. Nie ma chyba przypadku, że jeden z myśliwców dostał jego angielską nazwę „Harier”. Dla mnie to przedstawiciel czegoś duchowego. Jeśli ptaki mają duszę to błotniaki mają najlżejszą.